Ana içeriğe atla

Açarsan dosyaları ,açarım dosyaları



Acaba tuncay güney benjamin lınus turkish versiyonumu?tam bir yapıbozumcu gibi "gerçekleri" ama "bütün gerçekleri değil" şeklinde sunuyor. Ben izlerken kendisi o kadar olgun ve gerçekçi soruları yanıtlıyordu ki hayran olmamak içten değildi,sanık yada tanık pozisyonunun sürekli değişmesine rağmen çok şey ortaya çıkartabildiler söylediklerinden.

...siyasi ve politik yapının günah çıkarması gerekir.."*





"12 eylül 1980den sonra sol kontrol altına alınmıştır"

Ayrıca neden tek muhatab olarak tuncay güney?? Kamuoyu vicdanına seslenen tek isim olabiliyor.Bu bilgi alışverişinde ya da "üretiminde" (herşeye dikkatli bakmak gerekir ne de olsa)Tuncay güney sarsılmaz kayasından asla indirilemiyor,kaya gibi karizmamı demek lazım?insan sempatide duyuyor biraz garip de olsa




"Cesur Hırsızlar Partisi"/mahir kaynak ilişkisi

Öyle bir yapıdan bahsediyorki tuncay güney bugün türkiyede başbakanı indirip yeni bir başbakan seçtirtebilir.sabancı görüşmelerinden pkk sorununa kadar bir sürü belgeyi barındırıp kayıtlarını tutuyor ve bunu şu anda bu yapının deşifrelenmesi isteyen ve bunu demokrasi adımını olarak niteleyen tuncay güney nasıl bir bilgi ağının içinde??

Açıkçası ben daha neler olacak ,neler çıkacak diye merak etmekteyim.
umarım bizim tarihle yüzleşmemiz ve geniş kitlelerin bilgilenmesi açısından doğru bir dönemdir...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto By James Engelhardt Ecopoetry is connection. It’s a way to engage the world by and through language. This poetry might be wary of language, but at its core believes that language is an evolved ability that comes from our bodies, that is close to the core of who we are in the world. Ecopoetry might borrow strategies and approaches from postmodernism and its off-shoots, depending on the poet and their interests, but the ecopoetic space is not a postmodern space. An ecopoem might play with slippages, but the play will lead to further connections. Ecopoetry does share a space with science. One of the concerns of ecopoetry is non-human nature (it shares this concern with the critical apparatus it borrows from, ecocriticism). It certainly shares that concern with most of the world’s history of poetry: How can we connect with non-human nature that seems so much more, so much larger than ourselves? How can we understand it? One way

Art in İsolation Online Exhibition / Santa Clarita

Art in İsolation Exhibition Virtual  Link

Satın Alınamayan Ortak Kader “Yeni Normal”

Yeni normal.Şu günlerde oldukça duyduğumuz bu kavram  tuhaf ve ıssız olan bir uzamda huzursuzluğun kaygıya doğru  birleşme yarattığı noktada var olmakta.İçimizde bulunduğumuz gerçeklik şimdilerde böyle tarif ediliyor.Acaba gerçekten böyle mi? Yeni ve normal mi?Yeni olan gerçeklik acaba normalleştirici mi?  Bugünlerde çoğu insan nasıl normalleşeceğimiz konusunda tartışıyor, kakafonik tarzda bu tartışmalar hiçbir  şeyin eskisi gibi olmayacağını ifade eden gürültülü haber bültenlerine yakın benzerlikte yorumlarla beraber buharlaşıyor.Aslında anlamların, kavramların,temsillerin ağına yakalanan  vahşi anlamsız  bedenler olduğumuz gerçeği (Erasmusvari tabiriyle bir  “homo bulla”)ile karşı karşıyayız.Bunun yanı sıra insan hayatında korku ve izalosyonun tam ortasındayken derin ve olumlu bir değişim olabileceği inancıyla uyanıyoruz.Kapitalizmin rasyonalitesi ve şiddetli sonuçları olan ırkçılık, cinsiyetçilik ve eşitsizlikle karşı karşıya kalan insanlar olarak kendi “elleriyle” işledikler