Ana içeriğe atla

HALAY TOPLUMUN AFYONUDUR.(MİS GİBİ)


.



.


Sibel le beraber bir arkadaşının düğününe gittik,oyayı zaten tanıyorum(mükemmel bir insan hatta insan evladı).Yaşadığı yerleri daha önce görmüştüm varoş,gecekondu muhiti,kimsenin görmediği kafada ötekilediği yerlerden ama burada insan sıcaklığı mevcut,gönlü bol insanlar.Kardeşleriyle tanışmamıştım bu sayede tanıştım,sohbet ettik herşeyden girdik çıktık askerlikten,siyasetten. sibelin arkadaş çevresi ayakkabıcılar sitesi camiası olduğu için bir sürü anlatılacak ve hikaye oluyor,bir servislerine bin neler neler var,zira hayaat buralarda daha paylaşımcı ve sürdürebilir katlanılabilir.Herkes zira kendi hikayesini başkasından dinlediği zaman kardeşliğini anımsamazmı,anımsamıyormu?Bombalar havalarda uçuşurken herkes kim vurdu da yasarken ben neden "o" olayım ben sen varken?ben diyorum ki this is my amazing motto "MADEM GELDİK DÜNYAYA YİYELİM ÇALAA BADEM"

Yani düzzz herşey düşüncede, halayına isyan bizim esrimeye ihtiyacımız yok mu?Sınırların yokolup omuzların birleşmesi için. söylemek istediği de,demek istediğini söyle. Otoban 60 filmindeki adam gibi.
Çok iyi halay çekemedim,bir kaç kişinin ayağınada bastım,oysa onlar beni çok güzel ağırladılar allah razı olsun ne diyebilirim daha...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto By James Engelhardt Ecopoetry is connection. It’s a way to engage the world by and through language. This poetry might be wary of language, but at its core believes that language is an evolved ability that comes from our bodies, that is close to the core of who we are in the world. Ecopoetry might borrow strategies and approaches from postmodernism and its off-shoots, depending on the poet and their interests, but the ecopoetic space is not a postmodern space. An ecopoem might play with slippages, but the play will lead to further connections. Ecopoetry does share a space with science. One of the concerns of ecopoetry is non-human nature (it shares this concern with the critical apparatus it borrows from, ecocriticism). It certainly shares that concern with most of the world’s history of poetry: How can we connect with non-human nature that seems so much more, so much larger than ourselves? How can we understand it? One way

Art in İsolation Online Exhibition / Santa Clarita

Art in İsolation Exhibition Virtual  Link

Satın Alınamayan Ortak Kader “Yeni Normal”

Yeni normal.Şu günlerde oldukça duyduğumuz bu kavram  tuhaf ve ıssız olan bir uzamda huzursuzluğun kaygıya doğru  birleşme yarattığı noktada var olmakta.İçimizde bulunduğumuz gerçeklik şimdilerde böyle tarif ediliyor.Acaba gerçekten böyle mi? Yeni ve normal mi?Yeni olan gerçeklik acaba normalleştirici mi?  Bugünlerde çoğu insan nasıl normalleşeceğimiz konusunda tartışıyor, kakafonik tarzda bu tartışmalar hiçbir  şeyin eskisi gibi olmayacağını ifade eden gürültülü haber bültenlerine yakın benzerlikte yorumlarla beraber buharlaşıyor.Aslında anlamların, kavramların,temsillerin ağına yakalanan  vahşi anlamsız  bedenler olduğumuz gerçeği (Erasmusvari tabiriyle bir  “homo bulla”)ile karşı karşıyayız.Bunun yanı sıra insan hayatında korku ve izalosyonun tam ortasındayken derin ve olumlu bir değişim olabileceği inancıyla uyanıyoruz.Kapitalizmin rasyonalitesi ve şiddetli sonuçları olan ırkçılık, cinsiyetçilik ve eşitsizlikle karşı karşıya kalan insanlar olarak kendi “elleriyle” işledikler